ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΗΜΟΤΙΣΣΑΣ ΖΙΝΑΣ (έχει γράψει 31 τραγούδια τα οποία τα διαθέτει σε όποιον θέλει να τα αγοράσει-παραχωρεί και τα πνευματικά δικαιώματα)

Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ (Υπάρχει και στο βιβλίο "Ζίνα-Κατάθεση Ψυχής", το οποίο μπορείτε να το αγοράσετε στο βιβλιοπωλείο τής οδού Σαράφη στο Αιγάλεω, που είναι λίγα μέτρα από την Ιερά Οδό)
Τον καιρό που έκαναν την εισβολή οι Τούρκοι
στην Ελλάδα, είπαν οι Έλληνες να κρύψουν
το χρυσάφι που είχαν, να μην το πάρουν
οι Τούρκοι. Είπαν στη Σαλαμίνα να το
θάψουν στο Αιάντειο μεριά. Σε ένα βουνό
που σαν δελφίνι μοιάζει. Τότε υπήρχαν
κάρα με άλογα και χωμάτινοι δρόμοι.
Το βουνό αμφιθεατρικό είχε ανηφόρα
τα κάρα έφθασαν στα πενήντα μέτρα
δεν μπορούσαν να ανεβούν πιο ψηλά.
Έστριψαν δεξιά και σε λίγα μέτρα
σταμάτησαν, έσκαψαν βαθιά και
έριξαν πλάκες χρυσού, διαμάντια και
δυο μπαούλα λίρες. Μέσα στα μπαούλα
είχε και τις εικόνες τού Χριστού
που η τράπεζα είχε. Αυτοί που ήξεραν
πού ήταν θαμμένος ο θησαυρός, νόμιζαν
πως γρήγορα θα διώξουν τον Τούρκο
και θα τα πάρουν το κράτος για να
φτιάξουν. Στα τετρακόσια χρόνια
σκλαβιάς έφυγαν από τη ζωή χωρίς
να πουν σε κανέναν άλλον να το ξέρει.
Μόνο ο Θεός ήξερε πού τον έχουν
θάψει, γιατί εκείνος τούς οδήγησε
εκεί για να τον θάψουν χωρίς να
το ξέρουν. Πέρασαν τα χρόνια
έγινε ένας πρώτος παγκόσμιος
πόλεμος, ένας δεύτερος, μέχρι
που γεννήθηκα εγώ, για να τον
βρω. Έστειλε πρώτα ο Θεός την
μαμά νοσοκόμα να αγοράσει προς τα εκεί.
Και μετά από χρόνια εμένα.
Ίσως ο Θεός να ήθελε να με προικίσει,
βασίλισσα να με κάνει τής Ελλάδος.
Δεν ήταν τυχαίο που κοίταξα
την αμυγδαλιά, και διάλεξα το
οικόπεδο εκείνο. Γιατί μόνο ο Θεός
ήξερε τι ήταν κρυμμένα κάτω
από την αμυγδαλιά. Όταν έφτιαχνα
τον κήπο, σκάλιζα τις πέτρες για
να βγάλω. Το σκαλιστήρι μού έφτασε
στο μπαούλο, και ακούστηκε παράξενος
ο χτύπος, και κάτι να σαλεύει.
Φοβήθηκα για ποντικοφωλιά και
πήγα παρακάτω. Ο σατανάς που
παρακολουθούσε τι έκαν κατάλαβε
πως κάτι υπάρχει εκεί και όταν
φύγαμε έσκαψε και βρήκε τον
θησαυρό. Και ο γερο φρουφρού με
τη γριά μοίρασαν τον θησαυρό
σε συγγενείς και ξένους. Το μυρίστηκαν
τα μαύρα κοράκια τού συστήματος
και έπεσαν επάνω στον
θησαυρό και άρπαξαν όσα μπορούσαν.
Όπως τα κοράκια στο ψοφίμι.
Ξαφνικά έβλεπα τη Σαλαμίνα να
γίνεται Μύκονος να χτίζουν μεζονέτες,
πισίνες, πολυτελή αυτοκίνητα
να κυκλοφορούν, και απορούσα
πού βρήκαν τόσα λεφτά. Ακόμα
και στο  Αιγάλεω ξεπήδησαν να
χτίζονται πολυκατοικίες. Ώσπου
μια μέρα είμαι στη ΔΕΗ για να
πληρώσω. Στο ταμείο
είναι μια γριά για να πληρώσει,
της ζητά ο ταμείος κέρματα
και η γριά ψάχνει το τσαντάκι
της να βρεινα του δώσει. Και
ένας χριστιανός που ήξερε τι
μου είχαν κλέψει, είπε "Ψάχνει
η γριά κάτω από την αμυγδαλιά
τον θησαυρό να βρει στο Γιάννη
να τον δώσει". Όταν το άκουσα
είπα "για μένα το είπε" να ακούσω
τι ήταν κάτω από την αμυγδαλιά.
Την άλλη μέρα πήγα στη Σαλαμίνα
έσκαψα, βρήκα απομεινάρια τών
μπαούλων, και βεβαιώθηκα πως
ήταν θησαυρός θαμμένος. Νευρίασα
με τον εαυτό μου που φοβήθηκα
τον ποντικό και έχασα τον θησαυρό.
Εγώ όταν τον έβρισκα
θα φώναζα το κράτος, γιατί αυτός
ο θησαυρός ανήκε στην Ελλάδα.
Και κανείς δεν θα έπρεπε να τον
ακουμπήσει. Τα είδε όλα ο Θεός
και η θεία δίκη, τη λεηλασία
που έγινε χωρίς εγώ να πάρω κάτι.
Και η θεία δίκη έφτασε, αν δεν
το έχετε καταλάβει. Το κράτος
που το ξέρει και δεν μιλά, θα τα πάρει
πίσω όλα, ό,τι έχετε κλέψει.
Αυτό που συμβαίνει εδώ και κάτι
χρόνια, αφού κλέψατε τον ίδιο σας
τον εαυτό, πόσο θα τα πάρουν.
Όταν βρέθηκε ο θησαυρός, δεν είχαμε
μνημόνια, ούτε σχολούσαν κόσμο.
Ούτε θα αυτοκτονούσαν τόσες ψυχές
που δεν είχαν το νοίκι να πληρώσουν.
Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι
τιμωρία Θεού, που την πληρώνουν
και αυτοί που δεν πήραν μερίδιο
από τον θησαυρό. Η παροιμία λέει
πως κοντά στα ξερά, καίγονται
και τα χλωρά. Όπως τώρα που
μας κόβουν τις συντάξεις. Και
πετούν στο δρόμο τους εργαζομένους.
Πού να το βρουν το μυαλό τα
μαύρα κοράκια που από τα πολλά
χρόνια που ζουν, το μυαλό τους
έχει φυράνει. Τώρα θα είχαμε ένα
κράτος ισχυρό με τόσο μεγάλο
αντίκρισμα, και δεν θα χρωστούσαμε
στην Ευρώπη. Θα ζούσαμε χωρίς
στεναχώρια χωρίς συσσίτια και δεν
θα θρηνούσαμε ψυχές και οικογένειες
στο δρόμο να μην έχουν να φάνε.
Περιμένοντας το πιάτο φαΐ τής
εκκλησίας και τού δήμου. καλά
που υπάρχουν και αυτοί, γιατί
αλλιώς θα είχαμε έναν άλλο
εμφύλιο και θα χυνόταν αίμα.
Να παρακαλάμε τον Θεό να πάνε
τα πράγματα καλά και ως εδώ
να μην μας κόψουν κι άλλο τις συντάξεις.

                    Ζίνα